تخمین مدل تأثیر توسعه حمل و نقل ریلی بر رشد اقتصادی کشور از سال 1389- 1350

حمل و نقل ریلی به عنوان عامل ارتباط دهنده مراکز عرضه و تقاضا و عنصر تداوم بخش به فعالیتهای اقتصادی و اجتماعی، از دو بعد توسعه ملی و قیمت نهایی کالا وخدمات دارای اهمیتی خاص می‌باشد و نقش اساسی و کلیدی در تقریبا تمامی فرآیندهای اقتصادی یک کشور دارد. بنابر­این توجه دقیق و جامع به هریک از عوامل زیرساختی حمل و نقل ریلی در تأمین بازده اجتماعی- اقتصادی جزو الزامات اصلی به ثمر رساندن اهداف رشد و توسعه یک کشور به شمار می‌رود. کشور ایران با 1648195 کیلومتر مربع وسعت یک استثناء نمی­باشد و بنابر این توسعه اقتصادی آن بطور جدی به توسعه زیرساخت­های ریلی آن بستگی دارد. این مقاله به بررسی تأثیر توسعه حمل و نقل ریلی بر رشد اقتصادی کشور ایران طی سالهای 1350 الی 1393 اختصاص دارد. برای تخمین مدل از الگوهای خودرگرسیون برداری استفاده شده است و برای بررسی توسعه حمل و نقل ریلی از فاکتورهای میزان بار برحسب تن -کیلومتر، مسافت پیموده شده توسط قطار، تعداد مسافر جابه جا شده توسط بخش حمل­ونقل ریلی و گازوییل مصرفی در بخش حمل­ونقل ریلی استفاده شده است. نتایج حاصل از تخمین مدل نشان می‌دهد که میزان بار برحسب تن-کیلومتر، مسافت پیموده شده توسط قطار و تعداد مسافر جابه­جا شده توسط بخش حمل­ونقل ریلی تأثیر معنی دار مثبت و گازوییل مصرفی در بخش حمل­ونقل ریلی تأثیر معنی­داری بر رشد اقتصادی کشور ندارد. این مطالعه با استفاده از نرم افزار EViews انجام شده است.